Nam quid possumus facere melius?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.

Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Rationis enim perfectio est virtus; Bestiarum vero nullum iudicium puto. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Bork: An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Verum audiamus.: Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Bork: Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
Bork: Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Sed videbimus.: Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Duo Reges: constructio interrete. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quare ad ea primum, si videtur; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque ego pluribus verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis bonorum videbatur extremum.

Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic
affectum, ut optime is affici possit ad naturamque
accommodatissime.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod
dant.